ارزیابی اثرات ذخیره حرارت و رطوبت در لباس و اصلاح مدل گایج برای پیش بینی احساس حرارتی و پاسخ های فیزیولوژیکی بدن

تاکنون مدل¬های آسایش حرارتی زیادی برای پیش¬بینی پاسخ حرارتی بدن به تغییر در شرایط فردی و محیطی ارائه شده است که در این میان مدل گایج به دلیل تخمین پاسخ¬های فیزیولوژیکی و احساس حرارتی افراد در شرایط گذرا به یکی از پرکاربرد¬ترین مدل¬های آسایش حرارتی تبدیل شده است. این مدل اگرچه از سازوکار¬های گذرا برای تعیین دمای مرکز بدن و دمای سطح پوست استفاده می¬کند، اما در ساختار آن از فرضیات ساده کننده¬ای نظیر پایا بودن انتقال حرارت و رطوبت در لباس و نادیده انگاشتن اینرسی حرارتی و جرمی در لباس استفاده شده است. به نظر می¬رسد که این فرضیات ساده کننده تا حدودی با ساختار گذرای مدل گایج که مهم¬ترین حسن آن نیز محسوب می¬شود، در تضاد است. این پژوهش با بررسی سازوکار¬های مختلف برای انتقال انرژی و رطوبت در لباس (انتقال انرژی پایا- انتقال جرم پایا، انتقال انرژی گذرا- انتقال جرم پایا و انتقال انرژی گذرا- انتقال جرم شبه گذرا) تلاش می¬کند میزان انحراف پاسخ حرارتی پیش¬بینی شده توسط این مدلسازی¬ها را از مقادیر برآمده از کارهای تجربی بررسی نماید. نتایج بدست آمده حاکی از بهبود مدلسازی با در نظر گرفتن اثرات گذرای انتقال انرژی و شبه گذرای جرم در لباس است.